UPC staat voor Universal Product Code, een soort streepjescode die in winkels wordt gebruikt om producten te identificeren. Het bestaat uit 12 cijfers die zijn gecodeerd in een barcodeformaat dat in het verkooppunt kan worden gescand. De UPC is het meest gebruikte barcodesysteem ter wereld en wordt gebruikt om detailhandelsartikelen te identificeren, variërend van levensmiddelen en kleding tot boeken en elektronica.
De UPC werd voor het eerst ontwikkeld in 1970 door George Laurer, een ingenieur bij IBM. Het eerste UPC-gemerkte artikel was een 10-pack Juicy Fruit kauwgom. In 1973 werd het eerste product met UPC-markering gescand in een Marsh Supermarkt in Troy, Ohio. De UPC werd door veel winkeliers in de Verenigde Staten overgenomen en halverwege de jaren tachtig was het het standaard barcodesysteem voor winkels geworden.
De UPC bestaat uit 12 cijfers. De eerste zes cijfers staan bekend als het bedrijfsvoorvoegsel en zijn toegewezen aan het bedrijf dat het product produceert. De volgende vijf cijfers staan bekend als het artikelnummer en worden gebruikt om het specifieke artikel te identificeren. Het laatste cijfer is een controlecijfer, dat wordt gebruikt om ervoor te zorgen dat de barcode goed wordt gescand en gelezen.
UPC’s worden door detailhandelaren gebruikt om de voorraad bij te houden, de prijsstelling te beheren en de afrekentijd te verkorten. Door de UPC te scannen, kunnen winkeliers snel en nauwkeurig producten identificeren, de prijs bepalen en betalingen verwerken. UPC’s bieden fabrikanten ook een manier om de verkoop te volgen en namaakproducten te identificeren.
Naast de standaard UPC zijn er verschillende variaties die worden gebruikt voor specifieke soorten producten. Deze variaties omvatten de UPC-A, UPC-E en UPC-E+8, die worden gebruikt voor verschillende soorten producten zoals boeken, video’s en dvd’s.
De UPC wordt geregeld door de Uniform Code Council (UCC), die verantwoordelijk is voor het handhaven van de normen voor UPC’s. De UCC stelt richtlijnen op voor het formaat en het gebruik van UPC’s om ervoor te zorgen dat alle detailhandelaren hetzelfde systeem gebruiken voor het scannen van producten.
De UCC onderhoudt ook een UPC-database, die informatie bevat over alle producten die UPC’s gebruiken. Deze database kan door detailhandelaren worden gebruikt om producten te identificeren en prijsinformatie op te zoeken.
UPC’s worden nog steeds veel gebruikt in winkels en zullen waarschijnlijk nog enige tijd de standaard blijven. De technologische vooruitgang heeft het echter mogelijk gemaakt RFID-tags en andere vormen van digitale identificatie te gebruiken om producten te identificeren. Dit zou uiteindelijk het UPC-systeem kunnen vervangen, maar de tijd zal het leren.
Er zijn een paar manieren om een UPC-code te krijgen. Eén manier is om een UPC-code te kopen bij een UPC-code-aanbieder. Een andere manier is om een UPC code aan te vragen via de GS1 US website.
Er zijn een paar manieren om uw UPC-code te verifiëren. De eerste manier is om de nummers te vergelijken met de UPC code tabel. Deze kaart is online of in veel winkels te vinden. De tweede manier is om een UPC-code scanner te gebruiken. Deze scanner leest de nummers op de code en vertelt u of het een geldige UPC-code is.
Een UPC code is een barcode die gebruikt wordt om producten te identificeren. Amazon gebruikt UPC codes om producten te identificeren die beschikbaar zijn voor verkoop op hun website. UPC codes zijn te vinden op de productpagina van elk product dat op Amazon te koop is.
Een UPC code (Universal Product Code) is een uniek 12-cijferig nummer dat een specifiek product identificeert. Een SKU (Stock Keeping Unit) is een unieke identificatiecode voor een product die door bedrijven wordt gebruikt om de voorraad bij te houden.
Barcodes zijn een soort machineleesbare codes die worden gebruikt om informatie over producten op te slaan. UPC-codes daarentegen zijn een soort streepjescode die specifiek wordt gebruikt om productinformatie voor detailhandelsartikelen op te slaan.